martes, febrero 25, 2014

Obra Maestra


Quisiera con palabras componer una obra maestra. Por eso, leo libros sobre lírica, poética, narrativa, gramática, bonística, perfécstica, maéstrica, poemística, fantástica, amorística, sueñística, bellística y leo también diccionarios. Me esmero, me tomo todo el tiempo que sea necesario.
Escribo y vuelvo a reescribir lo que ya he escrito. Hago rayones, me cambio de asiento, me preparo un café, me voy al balcón a tomar aire fresco, cambio de lápiz, cambio de libreta a cuaderno, empiezo otra vez a escribir, me inspiro denuevo, me quedo en panne, me preparo otro café, pienso mientras miro el techo, doy vueltas por mi casa, recito en voz alta lo que ya tengo escrito, me siento, leo poemas de grandes autores, me inspiro denuevo, me fijo si no estoy haciendo un plagio, mezclo el escrito viejo con el nuevo, desecho ideas, elimino palabras-frases-versos y hasta párrafos completos, pero igual rescato algunas palabras, esas que quiero usar en mi obra maestra sólo porque me encantan y porque se me atravesó la idea de que quiero utilizarlas, como es el caso de
 multiforme,
                  alma
                          noche
                                    hazaña
                                               ensayado
                                                              mariposa
                                                                             alusión
                                                                                        ajeno
                                                                                                utopías
                                                                                                          humanice
                                                                                                                        conjuntas
                                                                                                                                      encarna
                                                                                                                                                  bagajes
                                                                                                                                      sinrazón
                                                                                                                           errante
                                                                                                              nómade
                                                                                                libertad
                                                                                       aptos
                                                                             ilusión
                                                               informal
                                                   ajustes
                                   deprívame
                            luna
               bailarina
                            ritual
                                     procedía
                                                   Morfeo
                                                               enhebrar
                                                                            crímenes
                                                                                         jaque
                                                                                                 alter ego
                                                                                                             escéptico
                                                                                                                          miserable
                                                                                                                                          talones
                                                                                                                          movimientos
                                                                                                           enloquecido
                                                                                                erótica
                                                                                         reptar
                                                                             vaticinio
                                                                  poesía
                                                     delirios
                                      hipocampo
                            infame
               límbica
                            musa  
                                     deshumaniza
                                                       tierra
                                                                 música
                                                                            forajidos
                                                                                          inexiste
                                                                                                   inherente
                                                                                                             equidistante
                                                                                                                            kilómetro
                                                                                                                                          instante
                                                                                                                           transcurría
                                                                                                              castañeteaban
                                                                                                    patraña
                                                                                           brasier
                                                                            famélico
                                                      sincronizado                 monocromía
                                                                        regalonearte
                                                                              latir
                                                                          carmínica
                                                                                y
                                                                          poemística
                                                                     (por decir algunas)

He terminado (supuestamente, porque aún la obra más fina y acabada está siempre sujeta a edición) Pero he terminado al fin y me siento satisfecha. Y me pasa que me pongo a pensar en ti, y sólo bastan los segundos que necesiten mis manos para transcribir lo más rápido y fidedigno posible los sentires, verbos y adjetivos que tú me das para que de mí surja una obra maestra al instante, sin rayones, sin ediciones, sin pannes.
Sucede que lo que provocas en mí es tan bello,que...
 No, no.
Sucede en realidad que lo que creo entrever de tu alma al mirar tus ojos es tan bello, que...
No, no.
Sucede que todo lo que haces, aunque sea lo mismo que hace todo el resto de los humanos es tan bello, que...
No, no.
Sucede que es la forma en que haces todo lo que el resto de los humanos hacemos, te sale tan bello que...
No, no.
Sucede que algo activaste en mí, algo tan profundo, secreto e inefable, algo que ni siquiera sé que es pero que me hace mirarte con los ojos que un gato mira a la luz que emite un espejo cuando es tocado por un rayo de sol, como si fuera la cosa más intrigante, mística y fantástica que en su gatuna vida  haya visto, y es precisamente eso, esa cosa que es tan infernalmente bella que hace que todo lo que yo escriba inspirada en ti, o pensando en ti, o soñando contigo, o estando contigo, o medianamente cerca tuyo sea maestro, sea bello. Y será bello, tan bello como la belleza misma, será sublime, será poético, será celestial, será divino. Será tan fuerte y tan intenso que quien lo lea escuchará el mar, sentirá el viento, pensará en alguien que sea lo que tú eres para mí, pero para sí mismo.
Y aún si mis escritos no remecen el alma a nadie, a mí no me importa porque para mí un escrito inspirado en ti y en lo que vivimos será siempre algo comparable a un milagro, a un sueño mágico, y por sobretodo, lo más importante es que escriba lo que escriba, viva lo que viva, pase lo que pase, eres tú para mí la más bella obra maestra.

viernes, febrero 14, 2014

Nocturna


Son las dos de la mañana. Hay Luna llena. Me fumo un cigarro. Un perro me acompaña. Soy feliz, o casi feliz, en el día. Por la noche soy extraña. El sonido del viento meciendo las hojas. Humo desde mi boca. El ladrido de un perro a lo lejos. Una ráfaga de viento. La calma. Otro cigarro, que la noche está preciosa. El canto de aves nocturnas que sólo andan aquí de paso. Pienso. Infinitas cosas pienso. Mis pies descalzos se enfrían. Todos duermen menos yo, que no puedo y en verdad, no quiero. Humo. La luz de la Luna me hipnotiza. Pareciera estar de día. No se ven muchas estrellas, pero ahí están fieles mis tres marías.
Imaginé una mariposa. Escucho el sonido de la tierra. Otras aves perdidas pasaron por aquí, muy cerca. El perro que me acompaña se quedó dormido. Ceniza, mucha ceniza. Quietud y calma. Sonido de bambú. Fue el viento. Fui yo. Fuiste tú. Humo. Nostalgia. Pensamientos varios, pensamientos miles. Fin del cigarro. Mejor me acuesto.